jueves, 17 de diciembre de 2015

Star Wars Episode VII: The force awakens

No quiero ni mirar cuándo fue la última vez que actualicé el blog. Llevo mucho tiempo queriéndolo retomar, sintiendo la necesidad de volcar lo que el cine me da en palabras que no sirven de nada, pero que a la vez sirven de tanto. Pero no quería rescatarlo para volverlo a abandonar. No sé si será mi vuelta definitiva, pero no he podido resistir venir aquí tras ver The force awakens, y ahora que estoy trabajando en un cine en Londres, quizá sea un buen momento para hacerlo. Sea como sea, dejo de hablar de mí, y vamos a lo importante.



Star Wars son palabras mayores. No voy a gastar tiempo en hablar sobre qué es Star Wars, mucho más que unas películas, mucho más que simple cultura pop; más cercana a ser parte de muchas vidas y de quiénes somos y cuáles son nuestros gustos. Habrá infinidad de gente que ya lo haya hecho, y muchísimo mejor de lo que yo podría hacerlo. Solo me permito cierto romanticismo al escribir que Star Wars es parte de mi infancia, de mi adolescencia, de mi vida adulta, de mi pasión por el cine y de mucho más, y que me encanta formar parte de la gente que siente un escalofrío al escuchar esa banda sonora o que se permite soñar con ser un samurai espacial con sable láser. Y escribo con el corazón en la mano, sin pretensiones críticas, con mi camiseta de Darth Vader puesta, con mis flyers de The Force Awakens pegados en mi habitación e infinidad de merchandising que deja claro que para mí esta película era un evento importante.

Cuando se anunció el proyecto, tenía muchas dudas. Es comprensible tras esa ya infame reciente trilogía. Pero, sorpresas que te da la vida, esa trilogía parecía necesaria y ésta no; y si algo me sobra ahora son los episodios I, II y III; y el VII me ha hecho recuperar algo que pensaba perdido ya con Star Wars (a no ser que recurriera a la trilogía original, claro): la ilusión. Porque Star Wars es muchas cosas, y una de ella es ilusión, y otra de ellas, emoción. Emoción como la que sentimos muchas personas al ver aparecer el “Hace mucho en una galaxia muy, muy lejana”, que anoche volví a sentir en una sala que rompió en aplausos en ese momento. Esa emoción es una gran responsabilidad, y fue recompensada con ilusión.

Ilusión por sentir que hemos vuelto a ése universo que nunca hemos podido dejar. Porque, sinceramente, si pienso fríamente ciertos detalles argumentales de The force awakens, puedo encontrar fallos y aspectos mejorables. Pero el cine es ilusión y es magia cuando se hace bien, y puedes sentir esa chispa cuando ves este episodio VII. No pesan, nada pesa, ni siquiera la duración, y la película vuela en un viaje de puro entretenimiento, diversión, aventuras como las de los blockbusters de antes, pero con toques de estilo actual. Al contrario que en la infame trilogía, los personajes ya conocidos, sientes que son ellos y no una mala caricatura; a los nuevos los recibes con los brazos abiertos y, como ya he dicho, sientes que has vuelto a casa, como bien le dice Han Solo a Chewie. Y esto, esa ilusión, ese entretenimiento puro, eso, es cine; aunque el cine sea también otras muchas cosas.



The force awakens le debe casi todo a Una nueva esperanza, en cuanto a personajes e incluso estructura de la película, componiendo una especie de homenaje-película paralela, que funciona como una conexión entre esa trilogía y esta nueva que comienza. Es una introducción, es una presentación, es una invitación a abrazar la nostalgia y recordar que los personajes de antes siempre estarán con nosotros, pero que es hora de que otros empiecen su propia aventura y que nosotros les acompañemos. Pero qué introducción tan divertida. Con buenos combates sable láser, con buenas escenas de acción, con acierto visual (con un equilibrio entre lo digital y lo real que es lo que debieron ser esas peliculillas de la infame trilogía); con el carisma de Han Solo que no desaparece con los años; con un Chewbacca maravilloso; con unos momentos que nos recuerdan que Han Solo y Leia son una de las parejas más guays del cine; con un Kylo Ren del que necesitamos ver más; con unos personajes que se cuestionan de qué lado están; con un BB-8 como la versión adorable y dócil del gruñón, y líder y héroe absoluto, R2-D2; con una demostración de que la mujer en las películas de acción no son solo un adorno del protagonista masculino y de que tienen que tener el mismo tratamiento que los hombres en pantalla; con una Rei que es absolutamente maravillosa; y con un Finn que nos gana desde el minuto uno.

Y, como buena introducción y como buen puente entre antiguas y nuevas, necesita una continuación a la altura, que resuelva dudas, que se ponga seria y que entre en materia nueva. Y si se hace bien, si se hace como se ha hecho ésta, definitivamente, es hora de relajarse, disfrutar y volver a sentir la ilusión y la llamada de la fuerza.

5 comentarios:

  1. Comente desde el movil y se me publico pero este precioso blog decidio borrar mi comentario o algo...

    Decia que ya echaba de menos tu escritura, y me encanta que hayas vuelto del reverso tenebroso de la fuerza y de la oscuridad para regalarnos tu precioso don.

    Se me habia casi olvidado lo bien que se te da convertir pensamientos en palabras y expresar todo lo que muchos pensamos en 4 frases.

    El texto simplemente genial, totalmente de acuerdo con todo lo que dices, no se si habras sido aleccionada por un Senador con muchas arrugas o la fuerza es la que te ha inspirado, pero muchas gracias por volver e inspirarnos a todos nosotros con la luz que transmiten las palabras laser que has escrito aqui.

    Es bueno tenerte en casa y poder disfrutar de ti

    ResponderEliminar
  2. Aunque en algunas entradas difiero criterio cinéfilo, sigo pasando acá regularmente porque su pasión escrita gusta leerse.

    Sigo con regularidad la actualidad ibérica como para tener el mínimo de idea del paro en España y el éxodo que somete a la población. Entendible entonces la prolongada pausa. Poco que hacer frente a las injustas circunstancias.

    Y sí, no hay formalismos imparciales al referirse sobre Star Wars. Más allá del negativismo auto-impuesto de otros, ésta última película inspira con ganas. Los nuevos protagonistas sobre todo y lo que reinvindican.

    ResponderEliminar
  3. Porfaaaaa vuelve al blog!!
    Lo acabo de descubrir buscando a alguien que odiara tanto como yo pocahontas 2 y también tuviese un trauma infantil... y va y tienes el mismo modo de negociación que tuve yo; que no oye, que estos dos no son pocahontas y jonh smith. La peli se acaba en la 1 y ya.

    Y me he leído un montón de entradas y me he quedado con ganas de ver como comentas más pelis!! Y me parto con las expresiones que usas xD

    PD: en tu lista de chicos disney favoritos te has dejado a Timón!!!
    Y sí, a mi tambien me da rabieta Jennifer Lawrence

    Silvia

    ResponderEliminar
  4. Justo me acabo de topar con tu blog por casualidad y me ha encantado. Hace mucho que no subes nada pero me gustaría saber si algún día planeas hacer una entrada sobre la última película de Park Chan-wook, The Handmaiden. Estoy seguro de que leer tu opinión sería muy interesante. Gracias.

    ResponderEliminar







  5. i couldn't believe that i would ever be re-unite with my ex-lover, i was so traumatize staying all alone with no body to stay by me and to be with me, but i was so lucky one certain day to meet this powerful spell caster Dr Akhere,after telling him about my situation he did everything humanly possible to see that my lover come back to me,indeed after casting the spell my ex-lover came back to me less than 48 hours,my ex-lover came back begging me that he will never leave me again,3 months later we got engaged and married,if you are having this same situation just contact Dr Akhere on his email: AKHERETEMPLE@gmail.com thanks very much sir for restoring my ex-lover back to me,his email: AKHERETEMPLE@gmail.com or call/whatsapp:+2349057261346












































































































































































    hindi ako makapaniwala na kailanman ay muling makiisa ako sa aking kasintahan, labis akong na-trauma sa pananatiling nag-iisa na walang katawan na manatili sa akin at makakasama ko, ngunit napakasuwerte ako sa isang tiyak na araw upang matugunan ito malakas na spell caster na si Dr Akhere, matapos sabihin sa kanya ang tungkol sa aking sitwasyon ginawa niya ang lahat ng makataong posible upang makita na ang aking kasintahan ay bumalik sa akin, sa katunayan matapos na ihagis ang spell ang aking dating kasintahan ay bumalik sa akin ng mas mababa sa 48 oras, dumating ang dating kasintahan ko. bumalik sa pagmamakaawa sa akin na hindi na niya ako pababayaan, 3 buwan mamaya kami ay nakipag-ugnay at nag-asawa, kung nagkakaroon ka ng parehong sitwasyong ito makipag-ugnay lamang kay Dr Akhere sa kanyang email: AKHERETEMPLE@gmail.com maraming salamat sa sir sa pagpapanumbalik ng aking dating kasintahan bumalik sa akin, ang kanyang email: AKHERETEMPLE@gmail.com o tumawag / whatsapp: +2349057261346

    ResponderEliminar