domingo, 2 de marzo de 2014

Top Oscars 2014

Como cada año desde hace unos cuantos, he cumplido mi reto de ver las nominadas al Oscar a Mejor Película. Sí, ya sé que los Oscars son todo publicidad, marketing, amiguismos y blabla, y son demasiado mainstreams. Sí, pero no podemos evitar prestarles atención, y aunque no sean sinónimo de calidad, es divertido criticar los vestidos, alegrarte cuando alguien que se lo merece obtiene reconocimiento (a algunos, además, les puede suponer un empujón a su carrera), y reírte de lo ridículos que son cuando dan premios de mierda.

Este año, ninguna de las nominadas me ha parecido un horror, lo cual es un avance con respecto a otros años. Hay tres que me han gustado bastante, otras que me han parecido que no estaban nada mal, y dos que no me han terminado de convencer. Allá va mi top personal de las nominadas.

1 y 2 - El lobo de Wall Street y Her


Ahora mismo, no sabría decir cuál me gusta más. Debería volverlas a ver para decidir. Además, ambas son muy distintas.
De la de Scorsese ya hablé en este blog. Me parece divertidísima, DiCaprio está sensacional, creo que tiene escenas y momentos muy míticos e icónicos, y por supuesto, es algo más que juerga, sexo y drogas.
De Her tendré que hablar. Me pareció una película preciosa y triste, una historia de amor distinta, una historia maravillosa sobre la soledad. Aunque esté ambientada en un futuro, creo que nos define perfectamente. Joaquin Phoenix está inmenso, y me encantó también la actuación de Scarlett, aunque no la viéramos en pantalla.

3- Dallas Buyers Club


Quién nos iba a decir hace unos años que íbamos a estar encantadísimos con las películas de Matthew McConaughey, y que su actuación, además, iba a ser uno de los motivos. Dallas Buyers Club me gustó mucho. Una buena historia, a la que saben sacarle bastante chicha, con una crítica a la sociedad, a la intolerancia, al sistema sanitario americano y a las industrias farmacéuticas. Un drama que esconde una historia muy dura, pero creo que la película acierta no cayendo en recrearse en el tono dramático, aportando toques de humor y centrándose en otras cosas, sin dejar de lado la parte humana. McConaughey está para quitarse el sombrero, y Jared Leto también me gustó interpretando al personaje que a primera vista parecía quizá el más excéntrico, pero acaba aportando el lado más tierno de la película.

4, 5 y 6 - Philomena, Nebraska y Capitán Phillips




Las pongo todas juntas porque si las separo en varios puestos, sería al tún tún: las tres me han gustado, aunque no me han fascinado; y más o menos me han gustado de la misma manera.

Philomena ha sido una sorpresa agradable. No me llamaba nada la atención, no sé por qué, y la he visto porque estaba nominada. Recomendable. No es un peliculón, pero entretiene, tiene una historia en la que también es fácil caer en el drama barato, pero se mueve muy bien entre el humor y la emoción, que no lo facilón. Algún momento llegó a tocarme la fibra, y otros, a cabrearme por lo que cuenta. A pesar de eso, creo que deja una sensación agradable.

Nebraska nos habla de la relación entre padre e hijo, de la vejez, de la nostalgia. A mí las historias de personas mayores ya suelen llamarme la atención, sobre todo de ancianos. Así que, esta era fácil que me gustara si estaba bien hecha. Es una buena historia, que sirve como excusa para hablar de otras cosas, y tiene grandes momentos. Pero creo que le falta algo de emoción, me dejó bastante fría. Antes de verla, leí que algunos la comparaban con Una historia verdadera de Lynch. La verdad es que tiene ciertas similitudes, y creo que la de Lynch sí conseguía transmitir esa emoción. Sin embargo, Nebraska está bastante bien.

Capitán Phillips puede no ser un peliculón, pero cumple de sobra. A pesar de sus más de dos horas, es muy entretenida, tiene momentos de mucha tensión y te mantiene en vilo. Además, tenemos al gran Tom Hanks, que la hace crecer con su carisma y su actuación. Quizá le habría recortado un poquito de metraje, pero creo que consigue de sobra lo que pretende. Se disfruta pasando nervios.

7 - Gravity


Gravity me pareció una gran experiencia cuando la viví en el cine. Me sentí como si estuviera en el espacio, y llegué a sentir mucha angustia, e incluso ansiedad. ¿Por qué la pongo tan abajo, entonces? Por tres motivos:

1- Creo que va perdiendo fuelle conforme avanza. Empieza estupendamente, pero a medida que avanza, va a peor.
2- Hay una escena que no me gustó nada: Sandra Bullock se pone a recitar un monólogo lleno de topicazos sobre el miedo a morir y blabla. Me pareció un poco ridículo, lleno de frases que hemos oído mil veces, y totalmente innecesario. No hubiera pasado nada porque la película durara menos de hora y media.
3- Creo que una película tiene que ser algo más que algo que vivir en una sala de cine. Creo que una gran película debe serlo si la ves en una sala de cine, y si la ves en tu casa. Y sí, Gravity en el cine es una experiencia genial, pero creo que en la pantalla de tu casa pierde. No creo que solo tenga méritos en aspectos técnicos (algunos la comparan con Avatar, y pienso que esta es algo más, transmite cosas gracias a ese aspecto técnico, lo de Avatar era hacer un videojuego cutre de cojones), también en cómo los utiliza para contar algo...pero no sé. Me cuesta clasificarla. 

8- 12 años de esclavitud


Ya comenté por qué no me gustó, aunque tampoco me parece una mala película, así que no voy a detenerme mucho más. Me parece excesivamente correcta, fría, tópica, previsible y caricaturesca. 

9 - American Hustle (La gran estafa americana)


Una chorrada de película. Sin más Una de estafadores para entretenerte un rato, pero hay mil mejores. Si no fuera de quien es, si no hubiera tenido esa publicidad y no hubiera tenido estos actores, nadie le hubiera hecho caso. Es mediocre hasta decir basta. Al menos sí, entretiene. Y los actores la salvan un poco. Pero no tiene más. Se preocupa más de tener actores guays y de que las protagonistas enseñen carne en todas las escenas posibles que de hacer una buena historia. A veces, roza un poco el ridículo. De los 100 chistes que se cuentan, tendrán gracia 10. El personaje de Jennifer Lawrence me pareció muy insufrible, aunque ella no lo hace mal (pero no para una nominación al Oscar...es una tontería de papel, bajo mi punto de vista, no tiene excesiva complicación hacer de choni chabacana con pocas luces), y la historia de amor no tiene interés ninguno. A mí esto de que me metan con calzador desde Hollywood lo maravilloso que es David O. Russell ya me toca las narices. Sobre todo con productos como este. Y El lado bueno de las cosas estaba bien, pero tampoco era ninguna joya (y si tuviera que puntuarla teniendo en cuenta los últimos 15 minutos, le daba un 0), y ya fueron pesaditos con ella. Todas las nominaciones que se ha llevado no se sostienen por ningún lado.

2 comentarios:

  1. Me avergüenza reconocer que no he visto ninguna de las películas, pero seleccionando se que quiero ver El lobo de Wallstreet, Her y Philomena (porque Steven Frears sabe contar dramones sin dejar de ser majo ni regodearse).
    Lo de Matthew McConaughey es de narices: primero fue un aspirante a estrella pasando el peaje (imprescindible durante algunos años) de protagonizar una adaptación de una novela de John Grisham (aunque prefiero su aparición en La matanza de texas 4: la nueva generación), luego se le castigo por cierto escándalo que unía exhibicionismo, porros (con alguna sustancia más) y un tambor que tocaba con un "palillo muy personal" relegándole a comedias horrorosas en las que solo tenia que "hacer de guapo" y ahora que por fin deja de "hacer de guapo" resulta que es un actorazo como podemos ver en "True Detective" y, según dicen, en "Dallas Buyers Club" ... Espero equivocarme, pero su oscar suena a premiar el aguante que el pobre ha demostrado hasta que se me ha dado una nueva oportunidad.

    ResponderEliminar







  2. i couldn't believe that i would ever be re-unite with my ex-lover, i was so traumatize staying all alone with no body to stay by me and to be with me, but i was so lucky one certain day to meet this powerful spell caster Dr Akhere,after telling him about my situation he did everything humanly possible to see that my lover come back to me,indeed after casting the spell my ex-lover came back to me less than 48 hours,my ex-lover came back begging me that he will never leave me again,3 months later we got engaged and married,if you are having this same situation just contact Dr Akhere on his email: AKHERETEMPLE@gmail.com thanks very much sir for restoring my ex-lover back to me,his email: AKHERETEMPLE@gmail.com or call/whatsapp:+2349057261346












































































































































































    hindi ako makapaniwala na kailanman ay muling makiisa ako sa aking kasintahan, labis akong na-trauma sa pananatiling nag-iisa na walang katawan na manatili sa akin at makakasama ko, ngunit napakasuwerte ako sa isang tiyak na araw upang matugunan ito malakas na spell caster na si Dr Akhere, matapos sabihin sa kanya ang tungkol sa aking sitwasyon ginawa niya ang lahat ng makataong posible upang makita na ang aking kasintahan ay bumalik sa akin, sa katunayan matapos na ihagis ang spell ang aking dating kasintahan ay bumalik sa akin ng mas mababa sa 48 oras, dumating ang dating kasintahan ko. bumalik sa pagmamakaawa sa akin na hindi na niya ako pababayaan, 3 buwan mamaya kami ay nakipag-ugnay at nag-asawa, kung nagkakaroon ka ng parehong sitwasyong ito makipag-ugnay lamang kay Dr Akhere sa kanyang email: AKHERETEMPLE@gmail.com maraming salamat sa sir sa pagpapanumbalik ng aking dating kasintahan bumalik sa akin, ang kanyang email: AKHERETEMPLE@gmail.com o tumawag / whatsapp: +2349057261346

    ResponderEliminar